Μύρισε Άνοιξη!

Ξεκινάμε ακόμα ένα ακόμα ποστ λοιπόν για να εκφράσουμε τις τασεις φυγής μας.
Αν είχατε ακούσει ποτέ εκπομπή μου στο ραδιόφωνο, σιγουρα θα ανήκετε σε αυτούς που με κορόιδευαν λέγοντας: "Ονειρευόμαστε καλοκαίρια..."
Ε ναι λοιπόν! Τόσο κακό είναι? Όπως έγραψα και σε παλαιότερα ποστ, ό,τι έχει να κάνει με τη φύση, με τη θάλασσα αλλά και με τις συνθήκες που σε βοηθούν να τα χαρείς(άνοιξη,καλοκαίρι), για μένα είναι η ίδια η ελευθερία.
Η ελευθερία μέσα από την ηρεμία, μέσα από τα χρώματα, μέσα από τη ζωντάνια.
Ο αγέρας που καθαρίζει κάθε μίασμα από το κορμί μας, τα χρώματα που ζωγραφίζουν τα μάτια μας και πάλι από την αρχή και τα φύλλα, το χορτάρι, οι κορμοί, τα λουλούδια, ακόμα και το χώμα, αναπνέουν μαζί μας, αναμοχλεύουν την ενέργειά τους με τη δική μας.

Θα 'θελα να φύγω. Πέρα από τα όρια τούτης της πόλης. Να ζωντανέψει το κορμί μου, που αυτοί οι νεκροί τοίχοι το κρατάνε στη φορμόλη. Να χαθεί το γκρίζο από τα μάτια μου. Να φτάσει το οξυγόνο και στο τελευταίο αγγείο μου.

Θέλω να μιλήσω για σένα, θέλω τόσα να σου πω, μα όπως λέει και η Χαρούλα: "τι να πω σε μια πολη με καπνους και τσιμεντα, τα κομπιουτερ δε λενε για αγαπη κουβεντα"

Ταξιδεψε με... Ταξιδεψε με γαμωτη μου. Φιλα με διπλα, αφου ξερεις οτι σου τα χω φυλαγμενα.

Αυτό που ξέρω είναι ότι αυτό που θέλεις να κάνεις τώρα, κάνε το τώρα ή έστω στο πιο άμεσο τώρα που μπορείς να βρεις. Μην το αφήνεις για μετά. Μετά θα είναι αργά. Κι όχι για κάποιον άλλον, αλλά για σένα.

Γι' αυτό λοιπόν σήμερα πήρα αυτές τις φρέζες(η φωτο επάνω). Μυρίζουν υπέροχα. Αν θέλετε να το διαπιστώσετε από κοντα, σας περιμένω για καφεδάκι το σκ να κεράσω και κορμο από τα χεράκια μου. Αν πάλι δεν μπορείτε(δικαιολογιες του κώλου, όποιος θέλει, μπορει) κάντε μια βόλτα μέχρι τη γωνία, έχει ανθοπωλείο.
Έτσι, γιατί, για να οργανωθείς, χρειάζεται έμπνευση.