Internal Value defaultContent

Μοιραία

Ω! πόσο βάσανο μεγάλο το βάσανο είναι της ζωής! Όσο κι ο νους να τυραννιέται, άσπρην ημέρα δε θυμιέται. Ήλιε και θάλασσα γαλάζα και βάθος τ' άσωτ' ουρανού! Ω! της αβγής κροκάτη γάζα, γαρούφαλα του δειλινού, λάμπετε, σβήνετε μακριά μας, χωρίς να μπείτε στην καρδιά μας!

Η Φωτό Μου
Όνομα:
Τοποθεσία: ΣΑΛΟΝΙΚΗ, Greece

Κυριακή, Απριλίου 22, 2007

Εγω, εσυ, εγω κι εσυ, εμεις, εγω ή εσυ
















Προχωραει η ζωη, περναει, ζουμε, αγαπαμε, χαιρομαστε, ποναμε, βιωνουμε εμπειριες...
Και καθε μα καθε φορα που ζουμε κατι, στο τελος μενουμε με μια απορια:
Εγω? Εσυ? Εγω κι εσυ? Εμεις? Εγω ή εσυ?
Καποιοι επιλεγουν να κατηγοριοποιουν τους ανθρωπους.
Λενε: "Αυτος ο ανθρωπος τα δινει παντα ολα και δε σκεφτεται τον εαυτο του"
ή "Αυτος ο ανθρωπος ειναι εγωιστης, κοιταζει μονο τον εαυτο του"
Εγω συμπεραινω τελικα πως δεν υπαρχουν κατηγοριες ανθρωπων που κανουν το πρωτο ή το δευτερο ή μενουν καπου στο ενδιάμεσο, αλλα ότι η καθε εμπειρια ειναι ξεχωριστη και σε καθεμια απο αυτες μπορει ο ιδιος ανθρωπος να πράττει καποιο απο ολα αυτα.
Πολλες φορες νιωθουμε οτι δινουμε και δεν παιρνουμε και απογοητευομαστε για εμας και για τις υψηλες επενδυσεις μας, αλλες φορες οτι ξεζουμιζουμε τον αλλον και στο τελος αισθανομαστε τυψεις γι' αυτο που καναμε, αλλες παλι φορες αισθανομαστε οτι κρατησαμε μια ισορροπια και οτι τελικα δεν κερδισαμε τιποτα.
Δε θα αιτιολογησω αυτα που λεω, δε θα πω γιατι.
Ολοι μας ξερουμε τα γιατι, ολοι μας ξερουμε οτι υπαρχουν εξαιρεσεις και οτι μπορει να μην ειναι ετσι.
Το ερωτημα που θελω να θεσω ειναι αλλο:
Τελικα ποτε βγαινεις κερδισμενος?
Οταν κοιταζεις τον ευαυτο σου και δινεις με το σταγονομετρο?
Οταν δινεις ο,τι εχεις και δεν εχεις και μενεις με κατι ρεστους το πρωι να περιμενεις να ξημερωσει μια καινουρια μερα?
Η οταν κρατας ισορροπιες αλλα η μετριοτητα αυτου που ζεις στο τελος σε σκοτωνει?

Τελικα τι εχει σημασια? Το εγω μας? Το εσυ? Το εμεις? Το ή εγώ ή εσυ?
Τι ειναι αυτο που θα ημερεψει το αγριμι μεσα μας και θα μας δωσει και την ικανοποιηση να αντικριζουμε ενα χαμογελο καθε πρωι?
Ειναι θεμα χημειας? Ειναι θεμα συγκυριων?
Τελικα ειναι και τα δυο.
Και το μονο που μας σωζει ειναι να πειραματιζομαστε, να τα ζουμε ολα, να μαθουμε να αφηνουμε πισω μας αυτο που περναει και να μην γαντζωνομαστε απο αυτο και να θυμομαστε πως καθε φορα που φευγει κατι ή φευγουμε εμεις δεν πρεπει να ψαχνουμε μονο ποια κομματια μας λειπουν, αλλα και ποια συμπληρωσαμε.
Ετσι θα κρατηθουμε ορθιοι, ετσι θα προχωρησουμε με το κεφαλι ψηλα.
Τι ειπα? Δεν ειπα τιποτα αποψε, οπως και καθε φορα.
Στην προσπαθεια να πεισεις τον εαυτο σου για καποια πραγματα και να βελτιωθεις, πρεπει να πεις και τις παπαριες σου για να στανιαρεις.
Καλο σας βραδυ.

2 Comments:

Blogger tomorrow's patries said...

κάνε αυτό που σε κάνει ευτυχισμένο....
κονότυπο;;;;;
αληθινό;;;;

..... ΤΙΠΟΤΑ ΑΠΟ ΤΑ ΔΥΟ......
γιατί κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να ζήσει την ευτυχία ... γιατί η ευτυχία κρατάει μια στιγμή, ένα peak στην μετριότητα που ζούμε...

Τι και αν ξεζουμίζεις τον άλλο, χωρίς πραγματικά να τον σκέφτεσαι και χωρίς να δίνεις;;;;

Τι και αν μένεις πάντα εσύ άδειος, αφού προσφέρεις στον άλλο τα πάντα σου...

Και τα δύο έχουν να κάνουν με τον τρόπο που λειτουργείς γενικά... ή κατά περιστάσεις....
αλλά ΚΑΝΕΝΑ από τα δύο δεν θα σε κάνουν ευτυχισμένο!

Κερδισμένος δεν βγαίνεις ποτέ!
Αν είσαι ο ευατός σου... δεν κερδίζεις τίποτε....
Δεν είναι συμβόλαιο... ούτε ιδιωτικό συμφωνιτικό....
Εγώ δίνει... μόνο εγώ δίνω... εγώ παίρνω... μόνο εγώ παίρνω... και οι δυο...

Αν είσαι ο εαυτό σου... σε μία σχέση δεν κερδίζεις τίποτε... απλά χαίρεσαι -ευφραίνεται η ψυχή, (αν είναι ερωτική και το σώμα αγάλλεται) και περιμένεις αυτά τα δευτερόλεπτα ευτυχίας...

Ευχαριστημένος πρέπει να είσαι από τη σχέση σου και τίμιος με αυτή...
Αυτό λέω εγώ... να δίνεις όταν θέλεις... ακόμη και αν ο άλλος περιμένει κάτι... αν εσύ δεν θέλεις να το κάνεις... να το πεις... να το δώσεις... απλά, δεν το δίνεις.. δεν το λες...
εγωιστικό... αλλά τίμιο...και ειλικρινές!

Δεν απαιτείται να είσαι τίποτε άλλο από τίμιος και εγωιστής σε μία σχέση...
Έτσι θα την χτίσεις... έτσι θα την πας λίγο παραπάνω... έτσι θα γνωρίσεις και τον άλλο...
όχι με τα πρέπει του κόσμου... ούτε με τα πρέπει του άλλου... αλλά με τα δικά σου!

//εδώ να δεις paparies... moiraia μου! Αλλά δεν πατάω το PREVIEW.... αϊ στο διάολο.... να πάει να gami8ei! publish !!!!!!!!!!!!

Δευτέρα, Απριλίου 23, 2007 5:24:00 μ.μ.  
Blogger Έρση said...

moiraia m emena pantws maresan poly oi paparies s! pragmatika staniareis diavazontas tes! mono an to filososfhseis ligo to pragma vriskeis telika mia kapoia psyxikh hremia!kalh synexeia!

Τετάρτη, Οκτωβρίου 15, 2008 12:49:00 μ.μ.  

Δημοσίευση σχολίου

<< Home